Kaç yaşındaydım, bilmiyorum ki
İlk ne zaman bilir insan kendini
İşte o zamanlar…
Nefes almaya korkarak yaşadığım zamanlar
Birdenbire gördüm onu
Önce bir çift menekşe göz,sonra altın ışıklar saçan saçlarını
En güzeli gülümsemesi miydi, karar veremedim.
Sanki sevilebilirmişim gibi bakıyordu.
Ama hayır
Kötüydüm ki ben çirkindim.
Nasıl sevilebilirdim ?
Varoluşum utanç kaynağıydı.
Hem annemin dediği gibi, “kız”dım ben
İnsanlardan uzak durmalıydım
Yoksa tecavüze uğrayabilirdim.
Tecavüz neydi ki, bilmezdim
Ama korkunç bir şey olmalıydı
Menekşe gözler,hala bana bakıyordu.
Ben korkuyordum.
Hem o kadar güzeldi ki
Bana bakıyor olması imkansızdı.
Annem uyuyordu
Ben nefes almaya korkuyordum
Güzel kadın içeri girdi.
Melek mi acaba ?
Etrafında yıldızlar dans ediyor
Sanki o gülümseyince dünya pembeye dönüyor
Kokusu beni sarıp sarmalarken
Sanki karanlık benden uzaklaşıyor
Geldi, yanıma oturdu.
O da döver mi acaba beni?
Kalbim çok hızlı atıyor
Sanki yüreğimdeki fırtınalar dağılıyor
Çok mutlu şeyler öncesi de korkmaz mıyız?
Öyle bir his…
Bir ses,ışık saçan,billur gibi,müzik mi desem
Ruhumu sardı
“Merhaba” dedi.”Benim adım Sare”
Follow
Yorum yazılmalı mı , yazmalımıyım karar veremedim önce …. Ama sen yaz arkadaşım böyle ,bana iyi geliyor be !!!
Bence yorum yazilmali be arkadasim, yorumlar iyi geliyor destekliyor,teşvik ediyor.
Sen yaz hep yaz. Tüm destek ve teşvikleri hakediyor yazdıkların…
Okuyan herkese dokunuyor ve dokunacak. Merakla devamını bekliyorum canım arkadaşım.
Ne kadar şansliyim,sizlere sahip olduğum için. Ve eleştirin de beni olur mu? Acimasiz olun ki daha iyisini yapmaya çalisayim 😉