Başlangıç??????

Küçücüktüm

Korku dolu, güvensiz, kaygılı

Herkesin en güvendiği kişilerdi benim en çok korktuklarım

Hep bekledim,

Bir gün beni de severler mi diye,

Endişelendim,

Ben sevilebilecek bir insan değil miyim diye.

Kötüydüm herhalde ben,çirkindim.

Sevilmiyorsam, suçlu bendim,

Bilemezdim ki;

Annemle babamın gözlerindeki nefretin sebebi

Ben değildim,birbirleriydi.

Bizim yüzümüzden ayrılamadıkları için

Suçladıkları, sevgilerini gösteremedikleri çocuklarıydık.

Suçluydum,

Çünkü vardım.

Varoluşumla acı veriyordum.

Acımasızdı diğer çocuklar

Hep en zayıf yerden vuruyorlardı,eziyorlardı.

Uzaklaştım,yalnız kaldım.

Hayatımın en zor yılları bana bambaşka bir boyut açtı.

Yeni bir dünya keşfettim.

Huzurun, mutluluğun, beni seven insanların olduğu…

Orada geçirdiğim ikinci bir çocukluğum var.

Başkaları gerçeklik olarak görmese bile

Benim en büyük gerçekliğim hep orası kalacak…

Follow

Paylaş